آن گاه که برگ هایم را بادها می برند
خواب آلود در برابر آینه می ایستم. قدری آبِ بیداری به تنم می پاشم و یکهو روحم می پرد! شاپرک که باشی، همیشه پرواز تورا با خودش خواهد برد... کنار می آیم و واژگون شدنِ واژگانم را بر روی کاغذ پاره ها به تماشا می نشینم. اینها که میخوانی، تپشهای من است.
نمیدانم باید نوشت یا نباید نوشت... نمیدانم از نوشتن باید نوشت یا از ننوشتن. حس میکنم اخیراً یک بیماری واگیردار دارد همه گیر میشود. عارضه ای که تنها و تنها دو پیامد دارد: 1- مغز انسان را دچار یبوست میکند. 2- قلم انسان را دچار اسهال!! و مساله وقتی حادتر میشود که بدانیم عموماً این دو پیامد با هم و در یک زمان دامنِ فرد را میگیرد!!! و در این میان، وقتی شبکه های تلویزیون را برای یافتنِ برنامه ای پزشکی، در زمینه ی راههای جلوگیری از پیشروی این بیماری ورق میزنم، با سریالهایی مواجه میشوم که سه ریال هم نمی ارزند!
چند وقتی است دست به دامنِ هدفونم شده ام (headphone) ! چون به محض اینکه یک جفت گوشِ خالی پیدا شود، همه تلاش میکنند تا باروتهای اطلاعات را به مددِ سمبه ی استدلال وارد کله ات کنند!! میخواهم نشنوم. میخواهم فکر کنم. این روزها دائم از خودم میپرسم: چرا در این روزگارِ گرانی،گوش اینقدر مفت است؟! دائم می اندیشم: یعنی هنوز هم کسی پیدا میشود که حاضر باشد به حرفهایم گوش نکند؟!
محمد اسماعیل نیا
به اطراف خود می نگرم ! نگاه می کنم . گوش می دهم ! یک دنیا حرف دارم اما حرفی برای گفتن ندارم!
خیلی وقت است که حنجره ام تار عنکبوت گرفته !
خیلی وقت است که افکارم ، قلم به دست انگشتانم نمی دهد!
خیلی وقت است که پنجه ای وحشیانه به گلویم چنگ می زند !
خیلی وقت است که برای خنده هایم می گریم و به گریه هایم می خندم!
خیلی وقت است که سرشارم از احساس بی حسی !
خیلی وقت است که هرچه بیشتر بدست می آورم تهی تر می شوم !
خیلی وقت است که همچون شبحی در کنج اتاق نشسته ام و به خود می نگرم!
خیلی وقت است که بار سنگین گناه را بر دوشهای ناتوانم حس می کنم و راهی برای خلاصی نمی یابم !
خیلی وقت است که به خاطر ثواب گناه می کنم !
خیلی وقت است که در مرز پایان هستی ایستاده ام و به قفا می نگرم !
خیلی وقت است که سیاست را بازی می کنم ولی سکوتی سخت نصیبم شده !
خیلی وقت است که خطا می کنم ، آگاهم می کنی ! تند می روم ، می فهمانی . کند می روم ، هلم می دهی . می افتم ، بر می خیزانی !! خسته می شوم ، امید می دهی ... خیلی وقت است که شرمنده ام می کنی .
خیلی وقت است که غمهایم افزون شده ، خیلی وقت است که نمی توانم خود را ببخشم حتی اگر تو بخشیده باشی ،
خیلی وقت است که تو با منی و من با توام ولی تو را ندارم......خیلی وقت است که ناشکری نمی کنم ، ولی ، غمم شیرین نیست!!
